Kto z nas nie jadł pizzy? Chyba każdy zna smak tego drożdżowego placka serwowanego z przeróżnymi dodatkami. Nie wszyscy jednak wiedza, że ta nasza polska wersja w dużym stopniu różni się od dania podawanego we włoskich restauracjach. Jaka jest zatem historia pizzy i czym różni się pizza podawana w polskim stylu od tej, którą zjeść możemy we Włoszech?
Wielka historia okrągłego placka
Pizza jest daniem, które jednoznacznie kojarzy nam się ze słoneczną Italią. Co prawda już starożytni Grecy serwowali w swoich domach coś, co kształtem przypominało współczesną pizzę, jednak ten ogromny przysmak w swym obecnym kształcie został zapoczątkowany właśnie przez Włochów. Miało to miejsce w Neapolu, a dokładnie w 1889 roku, kiedy to miasto to odwiedziła ówczesna włoska królowa czyli Małgorzata Sabaudzka wraz ze swoim mężem. Wyjątkowa wizyta natchnęła jednego z najbardziej cenionych piekarzy Neapolu Raffaaele Esposito do stworzenia dania na cześć Włoch jak i samej królowej Małgorzaty. Przygotował więc placek w narodowych barwach Włochów, czyli z bazylią, pomidorami oraz mozzarellą, a całość nazwał imieniem władczyni. Tak powstała obecnie najpopularniejsza wersja pizzy, serwowana na całym świecie, czyli Margherita.
Ideał tkwi w prostocie
Włosi naprawdę kochają pizzę a o jej prawidłowym sposobie przyrządzania mogą rozmawiać godzinami. Najważniejsza zasadą przy tworzeniu idealnego placka jest prostota. Oryginalna włoska pizza rzadko bowiem przekracza ilość 3 dodatków nakładanych na ciasto. Dlaczego tak się dzieje? Dawniej ograniczenie to wynikało po prostu z braku pieniędzy na większą ilość dodatków. Obecnie Włosi starają się podtrzymywać tradycję słynnej Margherity i nie dodawać do pizzy zbyt wielu, zbędnych ich zdaniem produktów. Włoska pizza to również odpowiednio przygotowane ciasto. I w tym wypadku przewodzi prostota, ponieważ idealne ciasto powinno powstać jedynie z 4 składników: mąki typu 00, wody, soli morskiej oraz świeżych drożdży. Oczywiście idealna pizza Wrocław nie może istnieć bez sosu pomidorowego, który również należy przygotować w odpowiedni sposób. Do jego wykonania najlepiej jest użyć pomidorów San Marzano, które rosną na żyznej glebie na zboczu Wezuwiusza. Dzięki nim sos jest bardziej gęsty i aromatyczny. Należy go również odpowiednio długo gotować, aby cały nadmiar wody wyparował. Jeśli chodzi o dodatki to we Włoszech króluje kilka rodzajów pizzy, wśród których, poza Margheritą, wyróżnić można:
- Pizza marinara – z pomidorkami cherry, czosnkiem oraz oregano
- Pizza capricciosa – z szynką crudo, pomidorami i mozarellą
- Pizza quattro fromaggi – czyli pizza cztery sery z mozarellą, parmezanem, ricottą oraz gorgonzolą
- Pizza diavola – z pomidorami, mozarellą oraz pikantnym salami i chili.
Polska wersja pizzy
Polski odpowiednik pizzy w znacznym stopniu różni się od oryginału i bliżej mu do amerykańskich placków serwowanych w tamtejszych restauracjach i barach. Polska pizza ma bardzo grube ciasto, często z dodatkiem ziół. Również kwestia dodatków do placka jest u nas całkowicie odmienna niż we Włoszech. Polacy hołdują bowiem zasadzie „im więcej, tym lepiej”, dzięki czemu polska pizza składa się nawet z ponad 10 składników. Wśród najpopularniejszych składników dodawanych do pizzy w Polsce można zaliczyć głównie pieczarki, bez których wielu z nas nie wyobraża sobie tego dania. Bardzo popularne są również różnego rodzaju mięsa i wyroby mięsne takie jak salami, szynka czy nawet boczek. Dodatkowo do gotowego placka lubimy dodawać różnego rodzaju sosy, takie jak czosnkowy, majonezowy czy nawet ketchup. Takie zachowanie jest dla wielu Włochów prawdziwą profanacją pizzy, bowiem w Italii podaje się ja jedynie z różnego rodzaju oliwą, którą polewamy gotowy placek.
Niezależnie od tego czy jesteśmy fanami włoskiej tradycji czy też polskiej jedno jest pewne. Pizza to danie, które od wielu lat cieszy się nie słabnącą popularnością i jest jednym z najczęściej zamawianych dań restauracyjnych na całym świecie.
