Śruta sojowa stanowi dwie trzecie całkowitej światowej produkcji pasz białkowych, w tym wszystkich innych głównych mączek olejowych i mączki rybnej.
Wartość odżywcza soi nie ma sobie równych w żadnym innym źródle białka roślinnego i jest to standard, z którym porównywane są inne źródła białka pochodzącego z roślin. Chociaż od połowy lat 30. XX wieku soja jest stosowana jako część diety zwierząt gospodarskich i drobiu, produkcja ziaren soi rozpoczęła się w połowie lat 70., a następnie przyspieszyła na początku lat 90. ze względu na rosnące zapotrzebowanie ze strony krajów rozwijających się. Rozwój akwakultury i zakazy stosowania paszy z produktów ubocznych rzeźni również podsyciły popyt na to wysokiej jakości źródło białka roślinnego. Mączka i śruta sojowa są produktem ubocznym ekstrakcji oleju sojowego. Istnieje kilka procesów, w wyniku których powstają różne produkty. Śrutę sojową zazwyczaj klasyfikuje się do obrotu ze względu na wysoką zawartość surowego białka.
Rodzaje paszy wysokobiałkowej są uzyskiwane z obłuszczonych nasion i zawierają 47–49 procent białka i około 3 procent surowego błonnika.
Inne rodzaje śruty sojowej obejmują łuski lub ich część i zawierają mniej niż 47 procent białka i więcej niż 6 procent surowego błonnika. W śrucie sojowej ekstrahowanej rozpuszczalnikiem zawartość oleju jest zwykle niższa niż 2 procent, podczas gdy przekracza 3 procent w mączkach ekstrahowanych mechanicznie. Śruta sojowa jest powszechnie dostępna i stosowana jako pasza dla zwierząt hodowlanych na całym świecie. W samej Unii Europejskiej śruta sojowa stanowi wysoki odsetek białek używanych do karmienia zwierząt gospodarskich i mieszanek paszowych. Bardzo smaczna sojowa śruta Aptrans charakteryzuje się wysoką zawartością białka i niską zawartością surowego błonnika w przypadku obłuszczonych ziaren wykorzystanych do produkcji paszy sojowej. Ma bardzo dobry bilans aminokwasowy i zawiera duże ilości lizyny, tryptofanu, treoniny i izoleucyny, których często brakuje w ziarnach zbóż
